ذکر مصائب ضربت خوردن امیر المؤمنین علیهالسلام در شب نوزدهم
آزرده طعـم دورى، از یار را چـشیده روى سـحـر قـدم زد با کـسوت سپـیده روى زمین قدم زد با آسمان سخن گفت از ابـرها بـپـرسـید از گـفـته و شنـیـده میرفت سوى مسجد امّا نه مثل هر شب چون عاشقى که وقت وصل دلش رسیده تکـبـیر گفت و الحـمد تا انتهـاى سوره بهـر رکـوع خـم شد با قـامـتى خـمـیده برخاست از رکوع و آرام رفت سجده اشک خداست این که روى زمین چکیده تیغى فرود آمد کعبه شکست و تسبـیح محراب ماند و تیغى کاین کعبه را دریده او سجده کرد امّا سر بر نداشت دیگر سجده به این طویلى مسجد به خود ندیده کعبه شکست برداشت امّا نه بهر میلاد نـزدیک شد زمـان دیـدار یک شـهـیده |